We kunnen er niet omheen. De social media revolutie heeft plaats gemaakt voor evolutie.
 Elk van ons heeft wel een social media netwerk uitgekozen om online te communiceren, om kennis te delen, om te netwerken, of misschien om een stuk leven te delen met elkaar. Sedert het verzenden van de eerste mail in 1969 in Amerika, is een waar rollercost-effect losgebarsten.

 

Sommige sceptici beweren of dit nu wel zo nodig is want vroeger in ‘onze tijd’ was dit allemaal onbelangrijk of laat staan overbodig! Waarom aandacht schenken aan praktijken waar kinderen en jongeren misschien slechter van worden? Of het niet verwonderlijk is dat jongeren het pesten niet zelf een stukje in de hand werken door allerhande vormen van nieuwe communicatie?!



 

Waar de één het bescheiden en professioneel doet via LinkedIn, zet de andere zijn maaltijd op Twitter, Vine en Facebook. En met de smartphone in de hand is het nog nooit zo makkelijk geweest. Deze week was in het nieuws nog te horen dat we stilaan evolueren naar een cashloze samenleving. In Zweden bijvoorbeeld waren vorig jaar amper 2,7% van alle betalingen contant. In de eurozone ligt het gemiddelde op 9,8%, in de VS is dat 7,2%.

Zo moest in april vorig jaar in Zweden een bankovervaller een bank met lege handen verlaten omdat er niet één biljet aanwezig was!

​

Wij kunnen er bijna niet meer aan ontkomen. En die  ‘wij’ is intussen niet louter een elitair clubje van ICT-nerds; sociale media is ondertussen ingebed in ons maatschappelijk bestel, waar alle lagen van de bevolking toe behoren.

Binnen zowel onze eigen privé-sfeer als in het begeleiden van minderjarigen met hun context zien we dat zowel kinderen, jongeren als volwassenen zich niet altijd even bewust zijn van malafide praktijken, verleidelijke reclameboodschappen. Voor men het weet wordt een stuk van de eigen privésfeer te grabbel gegooid aan de wereld, en die wereld gaat niet altijd even correct om met die boodschappen.

​

In die zin worden wij als hulpverleners geconfronteerd met deze evoluties binnen een verschuiving in het gebruik van allerhande media. Dit verontrust menig ouder, dit verontrust de sector, te meer omdat wij weten dat onze doelgroep vaak ‘te prooi’ wordt gegooid.

​

En toch, de opkomst van sociale media is niet louter kommer en kwel. Op een bewuste en verantwoorde manier omgaan met sociale media biedt wel degelijk een aantal opportuniteiten. Verantwoordelijken, ouders en hulpverleners hebben een opvoedende taak t.a.v. kinderen en jongeren. Je kan het metaforisch omschrijven als ‘een samen op pad gaan, en dit pad is niet altijd even vlak en makkelijk te bewandelen. Soms moet je over een heuvel of ligt de weg bezaaid met bonkige kasseien om in wielertermen uit te drukken’.

​

Tijdens deze tocht gebeuren een aantal zaken: verwonderd worden, unieke ontmoetingen beleven, ontdekken en leren van nieuwe zaken. Bewust of onbewust geef je aan het kind of de jongeren een aantal vaardigheden en attitudes mee waarvan je denkt dat deze ‘goed’ zijn, waarvan je denkt dat deze skills noodzakelijk zijn om hen meer weerbaar te maken in deze complexe wereld.

​

Omgaan met nieuwe media is één van deze ‘attitude and skills’, omdat nu éénmaal de sociale media deel uitmaken van deze hedendaagse digitale wereld.

​

‘Xplo campus Kortrijk’ wil hierin investeren en een voortrekkersrol opnemen. Mede door het initiatief e-hulpvlaanderen, dat een samenwerkingsverband is tussen Tonuso vzw en KHLimburg (expertisecel esocialwork), Thomas More Kempen (K-point), Jongerenbegeleiding Informant vzw en Steunpunt Jeugdhulp.wil men de nieuwe media een plaats geven in het Vlaamse hulpverleningslandschap. Dit betekent concreet dat men alle aspecten van media wil opnemen in de momentane manier van hulpverlening en in het omgaan met jongeren en hun gezinnen. Mede met nog een aantal partners bouwden zij expertise op in het klaar maken van organisaties om mediagebruik toe te laten en te gebruiken.

​

‘Xplo campus Kortrijk’ heeft de voorbije jaren heel wat geïnvesteerd in ICT en mobiele telefonie. Naast de hardware is tevens een gealigneerd en afgestemd veiligheidsplan noodzakelijk die het mogelijk maakt om op een deontologische en verantwoorde manier om te gaan met deze media. Kaders, krachtlijnen en afspraken zijn hierbij zeer belangrijke tools.

​

We willen niet louter medewerkers hierbij betrekken; ook kinderen, jongeren en hun context moeten zo veel als mogelijk meegenomen worden. Informeren en sensibiliseren zijn hierbij strikt noodzakelijk. We denken hierbij aan vorming, training en opleiding.

​

Het project mediatrain wil in eerste instantie focussen op het opleiden en bekwamen van begeleiders. Daarnaast willen we minderjarigen en context meepakken in het kennisverhaal en het sensibiliseren: Wat is sociale media ? Welke zijn toepassingen , mogelijkheden maar tevens ook valkuilen en gevaren ? Hoe ga je op een verantwoorde manier ermee om?

​

Dit impliceert dat wij als organisatie middelen moeten genereren om mensen te laten oefenen. Zo kochten we onlangs, mede door het toedoen van onze sponsor ‘Rotary Groeninghe Kortrijk’, die ons een sponsorbedrag ter beschikking stelde van 20000 euro gespreid over 3 jaar, aan aantal smartphones, tablets, laptops met wifi-verbinding, aan te kopen. Onze welgemeende dank hiervoor !